Echo
Gdy nie mam z kim pogadać, wszyscy są daleko,
biegnę wnet do lasu, by spotkać moje echo.
Nikt nie wie jak wygląda, bo nikt go nie widzi,
siedzi gdzieś schowane, gdyż bardzo się wstydzi.
Być może jest kudłate, chude i wysokie
albo zupełnie łyse, niskie i szerokie.
Dla mnie to nie ważne, liczy się rozmowa
więc mówię do niego, mimo, że się chowa.
Echo mnie zawsze rozumie, w mig na raz i dwa,
w końcu mówi i myśli zupełnie tak jak ja.